नारायण गोपालले गाएको यो गित निकै मार्मिक छ र सान्दर्भिक पनि छ यो साउनको महिनामा। ईन्टरनेटमा यो गितका शव्दहरु कतै फेला नपरेकोले सुन्दै लेख्दै गरेको छु। सवै सहि रुपमा उत्रेको नहुन सक्छ :
साउनको झरी वनी तिमी आउन,
मेरो मनको अँधेरीमा जून छाउन २
साउनको झरी वनी
हो, हो, (वाँतिएर आज हिमाल किन रोएछ)२
कता-कता मन भित्र घाउ दु:खेछ
विहानीभो किरणसँगै तिमी आउन
छातिभित्र मुटु वोल्छ - तिमी आउन
मेरो मनको अँधेरीमा जून छाउन
साउनको झरी वनी
हो, हो, (निसासेको पारी पाखा कति धुमैलो)२
निसासेको पारी पाखा कति धुमैलो
डुव्दै जाने घामले हो कि डँडेलो लागेको
भन्ज्याङ अनि पाखा भन्छ- तिमी आउन
फूलहरु रोई भन्छ- तिमी आउन
मेरो मनको अँधेरीमा जून छाउन
साउनको झरी वनी
***
- समाप्त -
0 comments