सायद समय नै यस्तो कुरा होला जस्लाई आजको दिनसम्म मानवले रोक्न सकेको छैन। त्यसैले होला उनीहरुको विदाई हुने दिन पनि रोकिएन र आएरै छाड्यो। हो, आज वहिनीहरु फर्केका छन् । यो वेला उनीहरु फ्रान्सको आकाशमा उडिरहेको कतार एयरवेजको प्लेन मार्फत थाईल्याण्डको गन्तव्य पहिल्याउँदैछन् ।
निकै स्मरणीय छन् उनीहरुसँग विताएका समयहरु। निकै घटना-परिघटनाहरु, स्वागत-विदाईहरु र चाढ-पर्वहरुमा विताएका क्षणहरुले यो वसाईलाई अझ स्मरणीय वनाईदिएको छ। जीवनमा सायदै विर्सन सकिएलान् यी सुन्दर क्षणहरु। विदाई गर्नु अगिल्लो दिनको पारिलो घाममा फोटो खिच्दै पसलहरु चहार्न जाँदाको समयपनि स्मरणीय नै छ । यो वेला निकै सुन्दर वन्दै छ यो ठाउँ किनकी रुखहरुमा हरियाली छाउँदै छ, फूलवारी रङ्गीचङ्गी फूलहरु फूल्न थालेका छन् । तर वहिनीहरु गएपछि खल्लो भने पक्कै लाग्छ नै ।
तस्विर: विदाई हुने अगिल्लो दिन, Evry Center मा 'Chicken Tikka' खाँदै। वाँयावाट क्रमश: म, श्रद्दा, रभि र शिर्षा :)
हिजो खानपिन, गफगाफ र प्याकिंग गरेर नै रात वित्यो लगभग। अनि विहानै Charles de Gaulle Airport तिर हतारिँदै लागियो र उनीहरुलाई विदाई गरियो । उनीहरुलाई विदाई गर्न साथ दिएको थियो प्यारो भाइ रभिले।
मलाई राम्रोसँग याद छ उनीहरु फ्रान्स आएको पहिलो दिन। अरु नेपाली दाइहरुपनि थिए स्वागत गर्न वसेका। तर आठ महिनापछिको उनीहरुको विदाइ गर्न भने म मात्र वाँकिरहें। यस अर्थमा उनीहरु भाग्यमानी नै रहेछन् , अन्तिम दिनसम्म पनि कोही दाइ पाए र आफू पनि भाग्यमानी नै परियो किनकी धेरै समयसम्म उनीहरुसँग सुख-दु:खका कुराकानी गर्न पाईयो। आशा गर्हौं उनीहरुको यहाँको वसाई पनि उनीहरुले सोचेजस्तै रमाईलो गरी वित्यो।
अन्तमा, उनीहरुलाई AIT को मास्टर्स थेसिसको सफलताको कामना। अहिलेलाई नै भने शुभ-यात्रा !
जाँदा-जाँदै :
1. Good relations are hard to make; once you make, no one can break.
2. Ravi said, "Now I am * * * * * * ". :) )) ))) )))) )))))
- समाप्त -
Submit your blogs or website to http://www.googlenepal.co.cc/directory