मेरो फूलबारी

धेरै समयपछि MySansar.com को लागि एक लेख लेखेको थिएँ। यो पालिको लेख सूचना मूलक थियो। मान्छे मरेपछि उसका अनलाईन सूचनाहरु के हुने होलान् भन्ने कौतुहलता मेटाउनु यसको मूख्य उदेश्य थियो। लेखको वास्तविक शीर्षक "मृत्युपछि रहने अनलाईन सूचनाहरु र अपनाउनुपर्ने सजगता" भन्ने थियो तर प्रकासित हुँदा "म मरे पनि मेरो सूचना..." नाममा प्रकासित भयो। धेरै साथिभाईहरुले, च्याट, फेसवुक र कमेन्टवाट हौसला दिनु भएको छ। त्यै भएर म झनै उत्ताहित छु अरु लेख लेख्नलाई। रुचिको विषयमा अरुले उत्साह थपिदिँदा निकै मिठो अनुभूति हुँन्छ।

भन्ने नै हो भने त लेख लेखेर देखिने फाईदा केहि छैन। एक लेख लेख्न पहिले त विषय छान्नु पर्यो। दोस्रो लेख्नको लागि सामग्रिको अध्यायन गर्नु पर्यो । अनि लेखलाई राम्रो पार्न शीर्षक, उदाहरण, लेखन शैलि र निष्कर्षको विचार पनि गर्नुपर्ने हुन्छ। लेख लेखिसकेपछी र प्रकासन गर्न पठाउनु अघि २-४ पालि पढ्नु र सुधार गर्नु आवस्यक हुन्छ । यसरी हेर्दा आफ्नो दैनिक कामको अलवा लेख लेख्नु समयको वर्वादि लाग्न सक्छ । तर राम्रो प्रस्तुती गर्न सक्ने खुवि वनाउन र सूचना साट्नको लागि यो अत्यन्त जरुरी छ। अझ संसारभरिका मान्छेले पढ्न सक्ने भएकोले साथीभाइहरुले पढेर यो मेरो साथीको लेख, यो मेरो भतिजको लेख, मेरो भाइको आदि आदि भन्छन् र सम्झिन्छन्। मेरा पहिलेका लेखहरुले गर्दा १५ बर्षसम्म  अत्तोपत्तो नभएका गाउँका दाईहरुसँग भेट गराएको छ। त्यसैले पनि मलाइ सन्तुष्टि दिन्छ।  यो लेख प्रकासित गर्नु अगाडि महेश र अंकितलाई पढ्न दिएर सुझाव लिएको थिएँ। सहयोगको लागि उनीहरुलाई धेरै धन्यवाद।

लेख MySansar.com मा पढ्न सकिन्छ। सजिलोको लागि मैले यहाँ पनि राखेको छु ।