मेरो फूलबारी

पढ्न अल्छि लाग्यो? सुन्नुस उसो भए

५ दिन देखि देशमा आगो वलिरहेको छ। सामाजिक सद्बाव विगार्न मुर्कुटाहरु लागिरहेका छन्। आगो दन्किदै जाँदा, मेरो रगत तात्दै जान्छ। त्यसैले त आजभोलि राष्ट्रको माया अझ प्रगाड भएर गहिरहेको छ मेरो मुटुमा, मेरो मस्तिस्कमा। यस्तो अवस्थामा म केहि नलेखी रहनै सकिन। फलस्वरुप अति नै व्यस्त जिवनमा नखाई- नखाई मनका भावनाहरु पो पोख्न मनलाग्यो मलाई त।

घाँस काट्ने घाँसीहरु हो,

फर्क भारी नपुगेकै भएपनि

हरियो घाँस देखाएर,

गाई लान आँटिसके।

माग्न निस्केका मगन्तेहरु हो

फर्क जति मागेको भएपनि,

छोरोको एकसरो दौरा तानी,

तुना चूँडाउन लागिसके।

सिक्न निस्किएका विध्यार्थिहरु हो

फर्क जति सिकेको भएपनि,

उल्टो उल्टो सिकाएर,

वैरिहरु मौलाईरहे।

कमाउन विदेशिएका गरीवहरु हो,

फर्क जति कमाएकै भएपनि,

जुवा खेलाउँदै, च्याँखे थाप्दै,

भकारी रित्याउन लागिसके।

फर्क आमाका संतानहरु हो,

मार्न ढाडिएका उडुसहरुलाई,

पड्काउन फुलेका जुम्राहरुलाई,

भुट्न रंगफेर्ने चूर्नाहरुलाई,

छदाउन चुस्ने जुकाहरुलाई,

लखेट्न गाई चोर्नेहरुलाई,

निमोठ्न दौरा च्यात्नेहरुलाई,

पिल्स्याउन उल्टो सिकाउनेहरुलाई,

टुप्पि-उखेल्न जुवाडेहरुलाई।

सच्चा देशभक्त ठान्छौ भने,

आमालाई वचाउन मन छ भने,

फर्क नै पर्छ सवैले,

नेपाली भई वाँच्नु छ भनें।

नेपाली भई मर्नु छ भनें॥

***