मेरो फूलबारी

Photo: My target is clear: how to achieve the largest medal in previous picture. Same ball i.e. Mikasa again. (Udesha ke linu uhi chunu chandra aka)

Photo: Supporters in semi final (19th October, 2006). Anusha, Sailesh, Bharat, Abha, Sangita, Shuvalaxi, Shovana, Ami (from left-down-up)

Photo: Same for another set also ok? Taking juice for energy (19th October, 2006)

Photo: Tools for hooting- Empty bottles and Juice for players (19th October, 2006). Subaj and Bishnu.

Photo: Me smiling? Of course, we won semi final too.! Gr8

Photo: Nepali Volleyball Team (First-Rummer up ) with supporters.

Teams: Vietnam, Nepal and Thailand:

Vietnamese team is a good team only in defense. I didn't find a good striker in the team. You can see almost all players are short in the following figure. They became second runner-up in mini-olympic 2006.

Nepalese team proved a middle-class team. This was their first participation in volleyball. They didn't loss any match except in final.

Thai team never lost a single game. They are balanced team in gender :). All are good players. Perhaps they have already took trainings. More important, the match was in AIT, where the proportion of thai students is almost 40/50 %. Although general height of thai is around 5 ft., these players are above that figure.

Team: Thailand, Winner, a balanced team (male, female, ).

Conclusion:
This was my first international game. I got a chance to handle as captain for Nepalese team. As far as I know, this was the fist time Nepali Team played volleyball in Mini-OLYMPICS in AIT. I would like to give thank to all of the supporters for their cheering and want to say sorry for being defeated from Thailand team. Without any preparation, we could became first-runner up. This was our great achievement. Thanks to all team members for faire play and good support.

Ramailo Kura:
Tufil had told me to send 10 names of volleyball players. Accordingly, I had given 10 names. Suddenly I got to know that the number of players is reduced to 8 when we were on queue to receive medal. Fortunately, all 7 players were in front of queue except one. What happened is that the non-player (7th one in the queue) took gift (medal + T-shirt) (because he didn't get the modified information). I felt bored by the decision of reducing player number to 8. Person who played didn’t get anything whereas person that didn’t play got ….. Finally, I decided to give T-shirt to non-player and medal to actual player….I am really sorry la...it was not my mistake……

Lesson Learned:
“Don’t feel weak before you taste the battle”

तस्विर(स्रोत: विविसी): President साप, तिम्रो जोडि फुट्यो, साथ छुट्यो। मेरो दशैं छुट्यो, नरमाईलो गरि बित्यो् । आऊ साटौं पिर संगै। कि म नै आउँ तिम्रो अफिसमा? किनकी रेल चलेको छ नि आज भोलि। संझेऊ हैन? म ह्विस्कि खान्न नि- Cheers गरौँला कोकको ग्लासले नै भएपनि।

म गेस गर्न सक्छु प्रेसिडेन्ट, यो तिम्रो पिडा मेरो भन्दा पनि गहिरो छ। त्यसैले मैले फिर्ता लिन्छु यो सजाय। तर बिचार गर्नु, यो देशमा यस्तो हड्ताल नहोस फेरी फेरी। तिम्रो कार्यकाल सफल होस। मेरो दशैं त अर्को पाली पनि आउछ, तर तिम्री Cecilia? अहँ छाटकाट छैन। नरुनु यस्तै हो। तिमी पनि खोज अर्कि कुनै, न्युयोर्कवाली। हिम्मत हार्नु हुन्न नि। लौ त Au revoir.

आमा आमा “म कोरिया जान पाउने भएँ”, विवेकले कोरियामा पढ्नको लागि पूर्ण छात्रव्रित्ति पाएलगत्तै फोन गर्दै भन्यो। धनकुटाको एक गरिव किसानको छोरो विवेक एक मेहनति केटो थियो। विना पैसा यसरी पढ्न पाउनु सार्है गर्वको कुरा थियो। सवै साथिहरुले वधाई दिइसकेका थिए, सार्है राम्रो भयो भनेर।
किनभने निशु:ल्क अध्यायनको मौका पाउनु वेजोडको विषय थियो, अझ विवेकलाई!

फोन सकेपछि विवेक निक्कै चिन्तित देखियो। उसको हँसिलो अनुहारमा एक्कासि परिवर्तन आउनु सार्है रहस्यमय थियो। हिजो मात्र आमालाई छिमेकीको फोनमा वोलाएको अनि कुरा गरेको र सवै ठिकै छ भनेर सुनाउदै थियो। के भन्नुभयो तिम्रो आमाले र तिमी यति चिन्तित भएको ? गजुरेल ले सोधिहाल्यो।

केहि वेर त केही उत्तर दिएन। तर गजुरेलले पटक पटक कर गरेको हुनाले उसले सुनायो। “क्यानडा, अमेरिका जान, के को कोरिया” भन्नु भयो यार। “तल्लाघरे काल्दाईको छोरा अमेरिका गएको २ बर्समै घरवनाएको, अनि हर्केकी छोरी क्यानडा गएर उतै वस्न अनुमति पाएको उदाहरण नै काफी थियो ममिलाई”…विवेकले भन्दै गयो।

यस्तो मौका छ विवेकलाई तर पनि खुसी हुनै पाउदैन। उसको आमाले भन्नु वेठिक? अहँ हैन। विवेक वेठिक? त्यो पनि हैन। आखिर के वेठिक त? कहाँको पूर्ण छात्रव्रिति कहाँको 'असम्भव सरहको अमेरिका, क्यानडा..' ? वेला-वेला संझन्छु “क्यानडा, अमेरिका जान के को कोरिया…”। एक अनुत्तरित प्रश्न…..

फोटो: जेठो दाई (प्रकाश)वाट टिका थाप्दै उर्मीला दिदी

फोटो: "दशैं आयो" अनि "गयो" तर यो संझना "आउछ मात्र"

आभाले रुहाईन्
दशैंको टिका लगाउने काम चल्दै थियो उर्मिला दिदीको हातबाट। एकपछि अर्को टिका थाप्दै थिए। उता प्रकाश दाई चाहिं घरमा फोन गर्न लाग्नु भएको थियो। भाउजू अनि छोरी संग टिकाको कुरा हुदै थियो। जहाँसम्म याद छ मोवाईल Handsfree mode मा राखिइको थियो किनकी सवैले प्रस्टसंग सुन्न सक्थे वार्तालाप। यत्तिकैमा आभाको पाली आयो। टिकाथापुन्जेल त ठिकै थियो, तर सकिना साथ भक्कानिन थालिन् आभा वैध। काठमाडौंमा घर भएकोले पनि उनलाई घर छोड्नु परेको थिएन होला सायद। यत्रो ठुलो दशैंमा कहिल्यै घर छोड्नु परेकोले पनि, हुनसक्छ। प्रकासदाईको छोरीसंगको वार्तालापले पनि उनलाई घरको याद वढाइको हुन सक्छ। सवैका आँखा रसाईसकेका थिए उनलाई देखेर। एकाएक सुन्सान भएको थियो,मुलघर। मलाई चाँहि त्यति सार्हो भएको थिएन किनभने मैले घर छोडेको एक दशक बितिसकेको थियो। परिवारको कोही पनि सदस्य नहुँदा भने निकै खल्लो लागेको थियो।

टिका लगाईसके पछि के भयो?
रोवोटदाइ संजयदाइहरु आउदै हुनुहुन्थ्यो। हामीहरु (केही) टिका लगाउना साथ हतार-हतार गरेर खाना खान वसेका थियौं, किनभने Presentation दिनु थियो (माथिको फोटोमा पनि देखिन्छ नि)। दशैंमा १ महिना बिदा हुन्थ्यो नि नेपालमा , तर यहाँ १ घन्टा पनि विदा पाईएन। १ बजे Siva र मैले KMIR को presentation दिनु थियो Prof. Peter Haddawy लाई। दशैंको दिन, टिका लगाएपछि मामाघर गईन्थ्यो (पैसा पनि पाईने, मिठो-मिठो खान पाइने ओ हो) तर यहाँ टिका लगाउन साथ Presentation...दिक्क लाग्ने।

First मा Presentation दिन गइयो। सुरु मैले गर्नु थियो। सवै ट्वाल्ल परेर हेरिरहेका थिए मेरो निधारमा, किनभने थाइहरुलाई टिका लगाउने चलन एकदम नौलो रहेछ । मैले यसरी सुरु गरेको थिएँ Presentation: “Today is the greatest day in our culture, called Vijaya Dashami. So, “Happy Vijayadashmi”… We put Tika in our forehead like I have right now….”। …"Today, I’m going to present the Bays Net that we have designed which predicts the possible reason(s) responsible for making the computer fail to boot properly"…. । Presentation पछि कतिले यसरी सोध्दै थिए Rice with red color ? ..

जाँदा-जाँदै

'दसैं आयो, खाउँला-पिउँला, कहाँ पाउँला? चोरी ल्याउँला । धत् पापी, छुट्टै बसौंला !' भनेर साना-साना नानीहरुले औला भाँचेर वस्ने गरेको झ-झल्को मेरो आँखा अघाडि घुमिरहेको छ। मिठो खान र राम्रो लाउन दशैं कुरिरहेका हुन्छन् कैयौं नेपालीहरु, यो वास्तविकता हो। आसा गर्हौं कि नेपालीले यो दशैंमा कम्तिमा पनि शान्तिपुर्ण तरिकाले मिठो-मिठो खान पाउन्।

मलाई थाहा छ, यो पाली म लगायत धेरैले टिका थाप्नु हुन्न किनकी हामीहरु मध्ये कतिले हजुरामा, हजुरवुवा, आमा, बुवा अनि आफन्त गुमाएका छौं। तर शुभकामना साट्दा भने फरक नपर्ला। त्यसैले जहाँ भएपनि, जसरी वसेको भएपनि, संपुर्ण आफन्त, ईस्ट-मित्र अनि नेपालीलाई विजया दशमीको हार्दिक मंगलमय शुभकामना।